قرقاول از پرندگان بومی ایران است ، روزگاری این پرنده را می توانستیم در هر باغ و کشتزاری دید، اما به رغم شکارهای بی رویه ؛ هم اکنون چندان به وفور یافت نمی شود ، هرچند که این پرنده در حمایت سازمان محیط زیست و شکار ممنوع قرار دارد ، اما در طی ۱۷ سال گذشته تعداد آنها به شدت رو به کاهش نهاده . و این به دلیل عدم وجود زیستگاه و پناهگاه مناسب برای این پرنده زیبای ایرانی‌ست ، تعدادی از این پرندگان به سبب نابودی زیستگاه های اصلی خود به فرودگاه ها و دشت های غیر قابل دسترس عموم پناه آورده اند و به رغم عادی دانستن وضعیت این پرنده توسط سازمان محیط زیست ، این پرنده در معرض خطر انقراض نسل قرار دارد.

قرقاول یا به گویش تالشی "ویشه سوک"  و نام علمی Phasianus Colchicus می باشد. ‪.شهرستان تالش به دلیل داشتن زیستگاههای ارزشمندطبیعی ،جنگلها ،بوته زارها و درختزارهای در محدوده نوار جلگه ای یکی از بهترین مناطق جوجه آوری و محل زیست قرقاول در استان گیلان است. شکار غیر مجاز ،تخریب و محدودیت زیستگاه در نتیجه توسعه مناطق روستایی، باغات و مزراع کشاورزی  زیستگاه این گونه ارزشمند را دچار تعت زیادی کرده است به طوریکه بر اساس پایش‌های صورت گرفته جمعیت قرقاول  در سالهای اخیرکاهش چشمگیری داشته است.. قرقاولهای ایران همه از یک گونه اند ولی با توجه به پراکندگی جغرافیایی و تفاوت های ظاهری  شامل چهار زير گونه زیر هستند :

قرقاولهاي تالش از آستارا تا چالوس -منطقه ارسباران و دشت مغان -قرقاولهاي گلستان از حدود بابل تا پارك گلستان - قرقاولهاي سرخس در جنگلهاي مرزي سرخس (هريرود)

زيستگاه اين پرنده در جنگلهاي مرطوب، بوته‌زارهاي تمشك و درختان پهن‌برگ يا خزان‌كننده بوده كه در زير بوته‌هاي آنها آشيانه مي‌كند.  و انواع بالغ از برگ‎های درختان، ات ،تمشك ، دانه‌ها و ميوه‎هاي جنگلي تغذيه می‎کنند و افزايش و كاهش ميوه‌هاي جنگلي و ات در جمعيت اين پرنده موثر است.

((وزغ تالشی)) که به عنوان بزرگترین دوزیست ایران شناخته شده هم اکنون با تهدیدهای فراوانی از جمله مرگ در جاده ها در فصل تولید مثل و زادآوری روبرو است. این جانور با وجود پراکنش بسیار محدود جهانی در هیچ یک از طبقه بندی های حفاظتی قرار نگرفته است. این گونه دوزیست با نام علمی Bufo eichwaldi به عنوان بزرگترین گونه دوزیست ایران شناخته شده اما تا کنون مطالعات بسیار کمی روی آن انجام شده و اطلاعات زیادی درمورد آن در دست نیست. از سوی دیگر نبود اطلاعات از این گونه وزغ در کشور ایران و آذربایجان، کار را برای مجامع بین المللی نیز مشکل کرده به گونه ای که با جستجوی نام علمی این گونه در بانک اطلاعات اتحادیه جهانی حفاظت (IUCN) و کنوانسیون منع تجارت گونه های نادر گیاهی و جانوری (CITES) هیچ اطلاعاتی به دست نمی آید.هم اکنون وزغ های تالشی با تهدیدهای فراوانی روبرو هستند که مانند تمامی جانوران در معرض تهدید و خطر، تخریب زیستگاه مهمترین تهدید برای این گونه دوزیست است. تغییر کاربری پهنه های جنگلی به زمین کشاورزی و متعاقب آن، ورود سموم آفت کش و علف کش شیمیایی به آب های سطحی، بخشی از این تخریب محسوب می شوند.علاوه بر این، تغییرات اقلیم و الگوهای بارش در زیستگاه جانور و همچنین از بین رفتن و کشته شدن مستقیم به دست انسان ها از دیگر تهدیدهای این گونه محسوب می شود.اما گذشته از این عوامل، تلفات جاده ای فراوان در فصل تولید مثل و زادآوری، در چند سال گذشته تبدیل به یکی از مهمترین عوامل تهدید این گونه شده است.وزغ هایی که در فصل زادآوری قصد عبور از عرض جاده ها را دارند، به دلیل کاهش سطح هوشیاری در این فصل، زیر چرخ های خودروهای عبوری از بین می روند و همین مسئله باعث شده تا جاده های مواصلاتی، یکی از تهدیدهای این جانور محسوب شود.

احترام به طبیعت را همچنان که فرزندمان بزرگتر می شود، به او آموزش دهیم. او را به انجام فعالیت های محیط زیستی تشویق کنیم. مهم این است که خود ما هم این فعالیت ها را انجام دهیم. برای او توضیح دهیم که چگونه انجام کارهای کوچکی مانند بستن شیر آب یا خاموش کردن چراغ ها هنگامی که به آن ها نیاز نداریم، در نگهداری از محیط زیست تاثیر دارد.
آموزش کودکان به احترام به طبیعت، نه تنها آن ها را به شهروندان مسئول تبدیل می کند، بلکه از آن ها پاسداران بهتری برای سیاره مان زمین می سازد.

خبرنگاران وجدان بیدار جهان و تصویرگر زمان خویش هستند، زیرا همواره در عمق جامعه زندگی می‌کنند و سلامت فرهنگی و فکری هر جامعه اي، مرهون تلاش هاي‌ شبانه روزی آنهاست.

بی تردید کارکرد رسانه هاي‌ محلی در ارائه تصویری از مشکلات موجود منطقه و کنترل عمومی بر مسئولان و دستگاه هاي‌ اجرایی بی بدیل و غیر قابل انکار است

و راستی که رسالت اصحاب خبر و رسانه بسیار خطیر و حساس است

در روز ۱۴ تیر ۱۳۹۸ و در چهل و سومین اجلاس کارگروه میراث جهانی سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد (یونسکو) که در باکو، پایتخت جمهوری آذربایجان برگزار شد، مناطقی از جنگل‌های هیرکانی یا جنگل‌های شمال، تحت نام میراث طبیعی ایران، با تأیید اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت (IUCN)، ثبت جهانی شد و در فهرست میراث جهانی قرار گرفت. ثبت جنگل‌های هیرکانی در فهرست جهانی یونسکو که پس از دشت لوت، دومین میراث طبیعی کشور محسوب می‌شود، نشانه منحصربه‌فرد بودن آن است.این رویداد، سندی است که ثابت می‌کند در کمتر جای جهان نظیر این جنگل‌ها را می‌توانیم ببینیم . البته کشورمان باید از این پس در چگونگی مدیریت و حفاظت از این میراث طبیعی جهانی پاسخگو باشد و با هر نوع تخلف در محدوده‌های معرفی شده برخورد جدی کند.در واقع افزایش اقدامات حفاظتی و مدیریتی از اامات و پیامدهای ثبت جهانی است.با اضافه شدن دومین اثر طبیعی ایران به فهرست یونسکو مثل همه عناوین دیگر، کشورهای عضو متعهد به حفظ آن با مشارکت جهانی هستند و ایران می‌تواند از کمک‌های مالی، مشاوره‌های علمی، تحقیقاتی و پژوهشی بین‌المللی برخوردار گردد و حتی از ردیف بودجه‌ای جداگانه از کمک دولت هم استفاده نماید.

(( آموزش مفاهیم پایه محیط زیست در مدارس حاشیه منطقه حفاظت شده لیسار و محدوده غربی جنگلهای هیرکانی که به عنوان میراث بشری در سازمان جهانی یونسکو ثبت شد))